zondag 11 oktober 2009

Dag 15 Part 2

Goed waar waren we gebleven?


Ohja ik zat op het vliegveld van Orlando op een heel ongemakkelijk houten bankje achter een computer met een roestvrijstalen toetsenbord te wachten tot de eerste vlucht naar Washington pas over 2 1/2 uur vertrekt.


Na het schrijven van het eerste deel slaat de honger toe. Vanochtend had ik nog geen trek maar inmiddels gaat er wel wat in. We besluiten de ontbijten als 90 % van Amerika: Met donutssssesss.


In de foodcourt (lees: Vreetplein) vinden we tussen de gegrilde kip, de MacDonalds een zaak waar ze donuts verkopen, we bestellen er allebei 2 Erica normale en ik gevuld met van alles en nog wat.


We zien nog een leeg tafeltje en gaan gauw zitten voordat andere toeristen ONZE TAFEL inpikken en beginnen aan de schranspartij. Zodra ik 1 hap neem van mijn donut met vloeibare zeep (althans zo smaakt het) spuit de gehele vulling over mijn kleding, tafel, en bijna over Erica. Ik red wat er te redden valt en probeer wat nog niet is vastgeplakt weg te vegen met servetten die Erica snel is gaan halen.


Hierna besluiten we richting gate te gaan want je kan niet vroeg genoeg zijn. We gaan door security en zodra de douane-ambtenaar ons een goodday wenst krijgt hij als eerste de wind van voren. We attenderen de beste man er even op dat we nog dik 10 uur vliegen voor de boeg hebben en een tijdsverschil van 6 uur. De man antwoord: wou je ruilen dan wat een kutbaan heb ik toch....oeps maar hij begint direct te lachen.


Richting gate was de bedoeling. We wandelen richting gate en mijn oog valt op een tentje waar ze Cubaanse koffie serveren. Hier had ik al veel over gehoord, dit schijnt super sterke koffie te zijn die je krijgt in kopjes zo groot als een espressokopje en waar je schijnbaar 24 uur van in stuiterstand schiet. Ik loop naar de zaak en bestel een enkele dat lijkt mij goed genoeg. Ik krijg het bekertje kijk nog een keer beteuterd naar de maat van het geval en besluit er eens rustig voor te gaan zitten. Ik neem een slok en dan...............niks dus. Wat een watjes hier zeg dit is gewoon espresso met suiker.


Na deze tegenvaller heisen we ons naar de gate en vermaken onszelf met lezen, ds'én en praten met bejaarden. Dit laatste niet omdat wij het zo leuk vinden maar omdat we deze leeftijdscatagorie schijnbaar aantrekken als een bij op een pot honing.


De vlucht naar Washington loopt voorspoedig en 2 uur later staan we dan weer op koude Washingtonse bodem. Brrrr is dit een voorbode voor Amsterdam? We besluiten eerst op zoek te gaan naar onze laatste hamburger uit Amerika en stranden bij Wendy's. Hier serveren ze uitsluitend vierkante hamburgers mocht u het weten zeg het maar want ik heb geen idee wat het nut hiervan is. Hij smaakt overigens wel en voldaan lopen we verder want over 3 kwartier begint het boarden van 290 stoelen.


Onderweg scoren we nog een mega-cookie bij de starbucks terwijl iemand voor ons een dubbel latte met hazelnutfoam, 3 % low fat milk en rietsuikerstrookje...ohja en wat koffie maar dan wel dubbel de-cafe.


We wachten nog wat bij de gate en dan is het boarden geblazen. Hele hordes mensen staan al 20 min van te voren te trappelen om het vliegtuig in te mogen en vliegen nu op de gate af alsof de nieuwste attractie van Disneyworld net geopend wordt. Ervaren als wij zijn blijven we rustig zitten en als het gros binnen is besluiten we ook op te staan.


Eenmaal het vliegtuig proberen we onze rugzakken in de daarvoor bestemde compartimenten helaas zijn er ook hier weer mensen die 6 koffers en 3 rugzakken proberen te duwen waardoor er voor onze rugzakken weinig plek meer over is, het lukt toch.


We gaan zitten en als we net zitten besluit de persoon voor ons zijn stoel volledig in relaxmode te zetten waardoor ik het tafeltje door mijn dikke darm krijg en de luizen tussen mijnheer zijn overige 3 haren kan tellen. Ik kijk het een tijdje aan maar als het Diner (chicken or Pasta) geserveerd wordt vindt ik het mooi geweest en Erica is zo vriendelijk even aan de man te vragen om omhoog te komen. Dit is geen enkel probleem en we eten de maaltijd op. Deze is weer prima verzorgd en vooral de triple chocolate brownie laten we ons goed smaken.


Als de maaltijd op is weet mijn voorganger niet hoe snel de stoel weer in oude toestand gezet moet worden en ik zit weer gevangen. De serveerster komt de lege dienbladen ophalen maar door een misgreep van haar of een vreemde reactie van mij komt het bakje wat nog vol zit met sla met dressing tussen mij en de serveerster terecht en laat daar nou net Erica zich bevinden.

We rapen de blaadjes zorgvuldig op en ik krijg nog een sneer toe die ik dubbel en dwars verdien en besluit met verder te beraden in stilte.


De rest van de vlucht verloopt voorspoedig, zonder turbulentie maar niet snel. Ik kan niet slapen dus Erica ook niet. En als we 5 uur later op Schiphol airport landen zijn we ook helemaal dood.

We gaan na een korte toiletstop naar de bagagebanden maar zijn vrij laat aan de beurt dus moeten ca. een half uurtje wachten. Als alle bagage dan toch in bezit is kunnen we door de douane en aangezien we nothing to declare hebben kunnen we zo doorlopen.


Dan loop je door een blinde schuifdeur en als ie open gaat zie ik een spandoek met de tekst "JEROEN 30 JAAR" De ouders van Erica houden het lachend vast en ik besluit het laatste beetje energie en adrenaline wat ik nog in mij heb te gebruiken om te lachen te bedanken maar ben volledig overdonderd door deze actie.


Een beetje verdwaasd lopen we naar de auto en aangezien de A4 die rechtstreeks van Schiphol naar ons huis loopt is afgesloten rijden we met een lichte omweg naar huis. Als het onderweg ook nog begint te regenen is het plaatje compleet en wordt ik overmand door het onvermeidbare gevoel: WE ZIJN WEER THUIS!!


Een 3 kwartier later stoppen we voor de poortdeur van ons eigen huis en lopen het huis in. We bedanken de katten-oppas (BEDANKT JOLIEN) en als Erica haar ouders nog een bak koffie ophebben en ik aangesloten ben op het caffeine-infuus besluit ik de post eens na te zoeken. Vooral veel rekeningen en folders....ja hoor het feest is weer voorbij.


Dit was nu ECHT (ja ik weet het ik heb het nu al 3 x gezegd) het laatste stukje. Bedankt voor het lezen en de reacties ook op mijn e-mail.


Groetjes,


Jeroen


p.s. Volgend jaar staat een mega-reis op het program. Dan gaan we een rondreis van ca. 20 dagen maken naar Californie en beloof ik echt een reisverslag met foto's


zaterdag 10 oktober 2009

Dag 15: the long way home

Terwijl ik dit zit te typen zitten we op het vliegveld........nou ja ik zit Erica staat. We hebben namelijk een internet computer gevonden maar er is maar plek voor 1 persoon en aangezien onze eerste vlucht pas over 3 uur vertrekt vondt ik het tijd om nog een stukje te schrijven.

Dat betekent dus dat we 3 en een half uur van te voren op het vliegveld zijn. Waarom? Ik zal het proberen uit te leggen.

Vanochtend worden we wakker om 8 uur en het feest kan beginnen: voor het eerst in 2 weken weer een lange broek aan, de zonnebrand kan weg en weemoedig kijken we nog een keer naar de koffers.

We hebben een huurauto en in de folder staat dat de auto 3 uur van te voren weer op het vliegveld moet staan anders kost het ons nog een dag huur. Omdat de TomTom gisteren de geest gegeven heeft moeten we ons via borden navigeren naar het vliegveld en dan nog op het vliegveld zoeken waar we de auto moeten laten dus gaan we maar op tijd weg.

Om half 9 trekken we voor de laatste keer de deur achter ons dicht van het hotel en slepen alle bagage mee naar de receptie. De receptioniste begroet ons net als iedere ochtend met een "Hi how are you" maar na 1 blik op onze gezichten en de koffers heeft ze het ook al door...HET IS VOLBRACHT. We checken uit krijgen 65 dollar van onze borg terug en daar zit ik nu van te internetten en gaan op weg naar de auto.

De rit naar het vliegveld loopt voorspoedig en na 2 x tol betaald te hebben komen we na een korte 20 minuten al aan. Hier wijst alles zich ook vanzelf en na de auto geparkeerd te hebben gaan we naar de incheck. Hier moeten we zelf inchecken met de computer. Na 4 x lukt het ons dan toch alleen hebben we nu onze boardingpassen maar zitten we wel nog steeds met koffers die we toch graag kwijt willen.

Ik kijk om me heen en grijp de eerste de beste medewerker van United aan haar taas. Die staat me aan te kijken alsof ze water heeft zien branden (is misschien ook naar Disney geweest) maar als ze haar collega erbij haalt die wel engels spreekt komen we er toch uit. Het blijkt allemaal onze fout en we hebben het schijnbaar verkeerd gedaan. Ze tikt 3 x hardhandig op het scherm en dan mogen we onze koffers toch nog inleveren. We lopen wat over het vliegveld om de tijd te doden en ineens zijn we een internetkiosk. Ik besluit toch nog even dit te typen.

Dit was het dan wel echt, alhoewel ik misschien als we thuis zijn nog wat plaats. Bedankt voor het lezen en tot over een paar uurtjes

Dag 14: The last whole day

Dag 14 staan we weer vroeg op. Het is namelijk de laatste volledige vakantiedag hier in Orlando en die willen we ten volste gebruiken.

Vandaag hebben we een dag met hoogtepunten langs alle Disneyparken gepland en zo wil het dus dat we om 8 uur s'ochtends in de auto zitten naar Disney Hollywood studios.

Als we aankomen is het nog niet zo heel druk maar das ook wel weer logisch want het park is nog geeneens open. Als de poorten dan toch open gaan is er echt serieus begeleiding nodig om dit in goede banen te leiden aangezien iedereen naar de nieuwste attractie van dit park wil Toy Story Midway Mania. De bedoeling is dat je met een 3d brilletje taarten naar een scherm gooit die uit een soort proppenschieter komen....je zal er wel geweest moeten zijn.

Wij lopen vrij voorop en na deze attractie en de Tower of Terror (van 13 verdiepingen naar beneden in 2 seconden) kunnen we door naar het volgende park: EPCOT.

Hier bezoeken we Soarin (met een deltavlieger over Californie) en Test Track (als Crash test dummy een testcircuit over. en we eten nog een broodje, nou ja broodje, als je hier een broodje met Turkey en kaas besteld krijg je bij gods gratie 2 plakjes kaas op 10 plakjes Turkey. Wel lekker maar in verhouding niet heel verstandig.

Park 3 is Animal Kingdom. Ik schrijf dit nu in 5 minuten op maar rond de tijd dat we hier aankomen is het al een uurtje of half 3.

Hier willen we een 3D show bezoeken en de achtbaan. Als we aankomen blijkt dat de wachtijd bij de achtbaan is opgelopen tot meer dan een uur. Deze besluiten we na spoedberaad dan ook snel te vergeten dus gaan we naar de 3D show en vertrekken daarna weer.

Dan is het alweer tijd voor het laatste park: Magic Kingdom.

Hier lopen we nog enige tijd ooelloos rond en besluiten dat het mooi geweest is. We zijn allebei kapot van deze dag, zijn bloedchagerijnig en willen of blijven of thuis zijn.

We vertrekken richting het Outback Steakhouse voor het afscheidsdiner. Hier nuttigen we eerst een bloomin Onion. Dit is een ui die door het beslag is gehaald en vervolgens gefrituurd en vervolgens eten we netjes onze zalm en kip op...Jeeeeee wat een feest.

Dan is de vakantie wat ons betreft echt afgelopen en we vertrekken naar het hotel voor de laatste nacht

vrijdag 9 oktober 2009

Dag 13: Een uinversele natte dag

Vandaag gaan we naar Universal om 2 redenen.

1. Omdat we hier nog niet alles gezien hebben
2. Omdat ik Erica eindelijk zo gek heb gekregen om mee te gaan in een aantal attracties waar je best wel heel nat in wordt.

Ik sta s'ochtends op met een rothumeur en heb nergens zin in. Het internetcafe gaat pas om 10 uur open ik heb geen trek om op de kamer te ontbijten en ook geen zin om dit ergens anders te doen. Kortom ik ben schagerijnig omdat we overmorgen alweer naar huis gaan.

Als we dan toch maar een boterham hebben gegeten op de kamer vertrekken we naar Universal. Hier kan je de auto in elk geval lekker in een parkeergarage zetten in de schaduw en dit voor 2 dollar minder als Disney.

We doen de attracties die we nog niet gedaan hadden in Universal en een aantal die we nog een keer wilden doen en gaan vervolgens richting Islands of Adventure het park met de waterattracties.

We doen eerst de beruchte HULK achtbaan en zetten vervolgens voet richting de waterattracties. Steeds meer doorweekte mensen komen onze kant op en ik kijk voorzichtig naar Erica. Maar ze heeft deze keer echt besloten om mee te gaan.

Als eerst nemen we plaats in een boomstammetje om vervolgens 5 min. later heel hard naar beneden gestort te worden in veel en dan bedoel ik ook veel water. Doorweekt stappen we weer uit.

Omdat we nu toch doorweekt zijn en niet meer natter kunnen worden als dit besluiten we de Piranhaachtige attractie ook nog te doen. We hadden het verkeerd dat we niet natter kunnen worden. Werkelijk heel de atlantische oceaan krijgen we over ons heen en als het water zelfs onder mijn teennagels is gaan zitten houdt het op.

Erica vindt het inmiddels we leuk en in het zonnetje lopen we terug naar de auto.
Vervolgens gaan we naar hotel om droge kleren aan te trekken en zetten zeil om een internetcafe te zoeken.

Zoals je leest is dit gelukt.

Ik ben bang dat dit voorlopig wel het laatste stuk wordt en dat het volgende stuk weer vanuit Delft geschreven zal worden.

We hebben een fantastische vakantie gehad maar het was iets te kort.

Ik hoop dat iedereen genoten heeft van mijn verhalen, zo niet, PECH!!!

Tot in Nederland!!!

Dag 12: Backstage

We staan vanochtend weer vroeg op. Vandaag staat er namelijk iets bijzonders te gebeuren, we gaan backstage bij het Magic Kingdom. We worden om half 9 verwacht aan de poort.

De vorige avond hebben we besloten dat half 8 vroeg genoeg is maar we gaan pas om 8:10 weg en moeten ons toch nog haasten. Erica rijdt heen vandaag, herstel Erica vliegt heen vandaag. We scheuren over de I4 en komen lekker 10 min. voor aanvang aan bij het stadhuis van Magic Kingdom.

Eerst wordt ons gevraagd wat we vanmiddag willen eten, de tour duurt gemiddeld 4 uur en lunch is inbegrepen. Kijk dat snappen we dan weer wel. We kunnen kiezen uit een sandwich, kip, vis (Captain Iglo) of kip en vis. Omdat we grote eters zijn en hebberig kiezen we voor kip en vis zo hebben we lekker allebei.

Het is inmiddels 9 uur en het park gaat voor het klootjesvolk nu pas open. Alle kinderen groot en klein vliegen het park binnen en wij staan al rustig tegen een hekje met een flesje water alles eens te bekijken. De jaloerse blikken zijn niet te tellen.

Dan krijgen we een headset zodat we alles wat tourguide Mark te vertellen heeft goed kunnen horen een ideaal systeem. Eerst krijgen we een voorstelrondje, we moeten vertellen hoe we heten waar we vandaan komen en wat we graag zouden willen doen als we in Disneyworld mochten werken.

Ik ben Jeroen ik ben 29....uhhh sorry ik ben 30 jaar en ik doe Mickey Mouse na.

Afijn de tour kan beginnen.

We gaan op weg en krijgen in Main street al veel weetjes. Zo leren we dat main street USA omhoog loopt zodat je s'ochtends als je nog fris bent de klim aan kan en s'avonds als je moe bent rustig naar beneden loopt. Ook leren we dat 80 % van alle bezoekers start in Tomorrowland (lekker zeg komt ie nou mee). We lopen een stukje verder krijgen een eerste gelegenheid om de wc's te testen en dan gaan we in Jungle Cruise. Dit is een boottochtje door 5 continenten waar schijnbaar halve nijlpaarden leven, plastic planten groeien en 1600 mensen per uur doorheen varen (das snel.

Dan gaan we door een hekje en ineens staan we backstage. We komen als eerst bij een hele grote aluminiumbuis die een hoop herrie maakt. Mark legt ons uit dat dit een systeem is waarbij er zeg maar door het hele park een soort stofzuiger loopt die het afval opzuigt, scheidt en naar 1 punt brengt. WAUW MARK!!!!

Dan gaan we door het brandende zonnetje naar een loods waar de paradewagens staan. Dit is best wel apart om te zijn terwijl ze niet met charachters rijden. We leren dat deze wagens zo'n 20 uur op moeten laden om vervolgens 4 uur operationeel te kunnen zijn. We lopen een stukje verder en komen bij een groot bassin met water aan. Eindelijk denken we ff zwemmen. Maar nee dit is het water wat gebruikt wordt in de wildwaterbaan hier. Even ter vergelijking dit bassin is denk ik net zo groot als een 50 meter bad.

Dan is het weer tijd om uit dit gedeelte te vertrekken maar voordat we dat doen komen Woody en zijn vriendinnetje uit Toy Story net aangelopen en terwijl wij dit zien kleden ze zich rustig af. Eerst gaat het gezicht af. Dan de laarzen dit is een heel maf gezicht.

Het is inmiddels 12:00 dus tijd voor de lunch. We worden met 4 personen aan een tafeltje gezet en eten rustig ons bestelde maaltijd. De mensen tegenover ons zijn erg spraakaam (not) dus we hebben alle tijd om eens lekker te eten.

Hierna zetten we de headset weer op en gaan verder. We lopen een stukje langs het kasteel worden een trappetje afgeleidt en dan ineens sta je in een ondergronde gang, nou ja ondergronds.

Dit park van Disneyworld is eigenlijk op een hele grote dikke plaat beton gebouwd en het park zelf staat dus best hoog boven zeeniveau. In deze plaat beton hebben ze tunnels gemaakt die onder het hele park doorlopen waardoor iedereen rustig van plek naar plek kan lopen zonder uit de toon te vallen want zeg nou zelf een astronaut (tomorrowland) zou toch geen gezicht zijn in een wild west stadje (Frontierland). Voordat we verder gaan moeten we nog een eed afleggen dat we de geheimen die we gaan ontdekken nooit zullen navertellen. Ik hou mijn vingers gekruist dus ik mag hier gewoon lekker tikken.

De muren van dit ondergrondse stadje zijn volledig behangen met informatie voor de medewerkers van Disney. Er zijn onder andere bordjes met hele dialogen die je tegen mensen moet zeggen. En wij maar denken dat ze hier zo spontaan vriendelijk waren.

We lopen een stukje rond en krijgen uiteindelijk nog een video te zien van het gedeelte waar we niet zijn geweest (lees: mochten komen).

Dan gaan we weer een trappetje op en voor we het weten staan we weer boven en is de tour ten einde. Het was een hele leuke leerzame tour voor de echte Disneyfans.

We besluiten vanavond het vuurwerk te gaan bekijken van Magic Kingdom maar dan moeten we nog wel wat te doen hebben tot 8 uur. We besluiten om even naarAnimal Kingdom te rijden voor de Lion King show en de achtbaan. Dit doen we dan ook en daarna rijden we door naar Ponderosa Steakhouse op de Int. Drive om s'avonds weer terug te komen naar Disney voor het vuurwerk.

Zo gezegd zo gedaan. We stappen in de auto en ik loods hem naar het Steakhouse. Erica bestelt Kip en ik een steak. De kip is prima te eten de steak helaas niet. Hij smaakt als een oude schoenzool en zo ziet hij er ook uit. Ik besluit hem niet meer op te eten er is per slot van rekening ook nog een heel buffet. Eigenlijk heb ik na de steak al geen trek meer en besluit niet veel meer te eten.

Na het eten gaan we terug naar Magic Kingdom scoren nog een 3D brilletje voor Youri bezoeken een attractie en dan is het tijd voor de avondparade. Dat hebben nog meer mensen bedacht en als we aankomen op main street is het afgeladen. We vinden toch nog een aardig plekje en na de parade zoeken we alvast een plekje voor het vuurwerk...midden op straat wel te verstaan.

Hier raken we aan de praat met 2 mensen die ons eindelijk kunnen uitleggen waarom het zo druk is. 3 staten hebben besloten de herfstvakantie te verplaatsen en dat is uitgerekend nu. Hier heeft Disney slim op ingespeeld met een hoop aanbiedingen en daarom komt iedereen die nog wat geld op zijn spaarrekening heeft staan in onze vakantie naar Disney. We besluiten dat het niet eerlijk is.

S'avonds kijken we het vuurwerk (wederom schitterend) en gaan dan met de monorail naar het trammetje wat ons naar de auto brengt die ons weer naar het hotel moet brengen.

Om 11 uur strompelen we de hotelkamer binnen maar na een verkwikkende douche besluiten we dat we nog niet moe zijn. We kijken nog een film (50 first dates) en als deze om half 1 afgelopen is vinden we het mooi geweest. Morgen weer een dag

Dag 11: Water zien branden

Ik zal eerlijk zijn: We zitten momenteel heel hard te bedenken wat we dag 11 (dinsdag dus) overdag gedaan hebben. Maar we weten het echt niet meer.

We zijn in elk geval de hele dag in Disney.

S'avonds besluiten we de vuurwerkshow van het studiopark te gaan bekijken. Deze is zeer de moeite waard. Als we tegen de avond honger krijgen wordt besloten dat we pizza eten. Dat is een goede keuze aangezien er een pizza restaurant zit in dit park. Nu heb ik 1 goede tip voor mensen die ooit van plan zijn om naar Disneyworld te gaan (mocht je door dit weblog besmet zijn)......


GA HIER NOOIT IK HERHAAL NOOIT MAAR DAN OOK NEVER NOOIT ETEN!!!!.
Duidelijk zo?

De pizza die je krijgt is koud, klein, vies, vet en duur.

Goed na deze heerlijke maaltijd....oh nee ik vergeet de gemengde salade te vermelden die je bij de pizza krijgt. Dit wil zeggen 4 blaadjes sla met 2 cherry-tomaatjes.

Goed hierna gaan we naar het Amfitheater waar de vuurwerkshow vanavond wordt gehouden. Deze begint over een half uur en als we aankomen is het stadion ook al goed gevuld. We vinden toch een goed plekje en als de lichten uit gaan en Mickey ter tonele verschijnt wordt het stadion helemaal gek. Het is een beetje te vergelijken met het Nederlandse voetbalteam wat een wedstrijd wint. Hier wordt het meubilair trouwens wel heel gehouden. Toch handig.

Wat er vervolgens allemaal gebeurt heb ik al 2 x opgeschreven maar gaat alle woorden te boven. Zou je het geloven als ik zeg dat we water hebben zien branden. Afijn ga het zelf maar eens bekijken.

Normaal gesproken zitten we tijdens deze hele show op de tijd te lettten aangezien de hotelshuttle op tijd wil vertrekken. Dit jaar dus niet ;-))) We kunnen de hele show afkijken en proberen na afloop de overige 2000 mensen in te halen die ook naar hun auto willen..Het lukt aardig.

We slaan kinderen aan de kant. Struikelen over kinderwagens en invalidekarretjes delen hier en daar nog een goed gerichte schop uit en een kwartier later staan we bij de auto whahahahaha
10 min. later staan we in de file op de I4 (de A16 van Orlando).

Als we bij het hotel aankomen vinden we het toch mooi geweest het was een lange dag en het enige wat we nog doen is douchen, koekjes eten en slapen (in die volgorde).

dinsdag 6 oktober 2009

Dag 10: Helder water

Terwijl ik aan dit stuk begin te typen wordt ik er door Erica op gewezen dat ze een leuke tas gezien heeft in de winkel waar ik dit typ. En aangezien ze nog maar 30 tassen heeft is ze deze nu halen. Maar goed dit gaat over dag 10.

Vandaag hebben we een flinke reis voor de boeg want we besluiten naar Clearwater te gaan. Dit is een kustplaatsje aan de ooskust van Florida en een dikke 2 uur rijden vanaf het hotel.

We stappen de auto in en Erica rijdt het eerste uur. Dan krijgen we trek en besluiten te stoppen bij The Waffle House. U heeft het misschien al geraden hier verkopen ze wafels. Althans dat dacht ik. Maar alleen wafels kan je in deze diner niet krijgen. We mogen er eieren en aardappels bij bestellen.

Ik besluit om gebakken eieren te vragen. Deze eieren worden naast de pan gelegd en 5 minuten later bijna rauw op een bordje gelazerd.

Ik eet de wafel op (deze is wel lekker) en nu is het mijn beurt om achter het stuur te kruipen. De tijd vliegt en voor we het weten zijn we in Clearwater. Nu hadden we op het internet gelezen dat er een grote speedboat is die vanuit dit plaatsje door de Golf van Mexico (HATSJOE) vaart waar je gegarandeerd dolfijnen ziet. Deze beesten vinden het schijnbaar leuk om op de deining van de boot mee te varen en te springen, en dat in dit weer.

Helaas zijn we het adres van deze boot vergeten te noteren waardoor we nu moeten zoeken. Na 2 x vragen zijn we dan gelukkig toch ter plaatse en zien we de boot net vertrekken...Maar niet getreurd over 2 uur gaat er weer 1.

We lopen 2 uur over het strand en door de gezellige straatjes van Clearwater. Dan gaan we de boot op en de kapitein garandeerd ons nog: Als je nat wil worden moet je achterin gaan zitten als je droog wil blijven moet je voorin gaan zitten (lolbroek). We gaan voorin zitten en op dat moment had ik al beter moeten weten. Maar ja....ALS JE ALLES VAN TE VOREN WEET!!!

We varen een stukje uit de haven en zodra we in de golf zijn komen de dolfijnen al snel op de diesellucht van de boot af. Ze zwemmen gezellig een stukje mee en als ze genoeg gerookt zijn taaien ze weer af. Dan gaan we terug. Ik krijg zowat de hele golf van mexico over me heen en het zoute zeewater schiet met 90 km/u langs mijn gezicht en in mijn ogen. Als we weer terug zijn ben ik redelijk opgedroogd en de schrammen op mijn gezicht trekken ook alweer langzaam dicht.
Leuk hoor zo'n boottochtje.

Dan gaan we de auto weer in en gaan via een heeeeele steile brug (voor de internetsurfers onder ons de Sunshine Skyway Bridge) terug richting Orlando. Als ik achter het stuur kruip lijkt het me eens tijd om de cruisecontrol uit te proberen. Ik heb al vrij snel door hoe dit werkt en hoef nu alleen nog maar te sturen. Dit tot grote angst van Erica. Ik zet hem snel weer uit want we komen in de spits en ook hier betekent dat heel druk en veel remmen.

Vanavond besluiten we de Outback eens een 2e kans de gunnen en als we hier aankomen kunnen we meteen aanschuiven. We beginnen met een gratis Bloomin Onion, dit dankzij onze ANWB kaart waar je hier op veel plekken ook korting krijgt. Dit is een soort ui in beslag die ze gefrtituurd hebben en is erg lekker. Dan is het tijd voor een echte steak!!! Na weer eens een lekker stuk koe naar binnen te hebben gewerkt werken we onszelf omhoog. We gaan nog even langs te Publix (supermarkt) om sokken te kopen want het wasje draaien heeft mijn sokken geen goed gedaan en gaan dan weer terug naar het hotel.

Dag 9: NOT A ZOO!!!

Dag 9 besluiten we naar het dierenpark van Disney te gaan. Zoals in alle reclamefilmpjes al wordt benadrukt dit is geen dierentuin...het is een soort van park/tuin met dieren...

Heerlijk zo'n autootje. We kunnen opstaan waneer we willen en vertrekken wanneer we willen.
We staan op ons gemakkie op en als we het tijd vinden stappen we de auto in. We vliegen over de weg naar Disney en binnen 20 min. staan we op het parkeerterrein.

Van hieruit rijdt er een trammetje naar de ingang van het park kan je nagaan hoe groot die parkeertereinen wel niet zijn. We wandelen tot een uurtje of 2 rondt hier en dan hebben we het grootste deel wel gezien. We kunnen nog naar een Lion King show maar daar moeten we nog dik een uur op wachten. En daar hebbben we dus geen zin in. Epcot it is.

We pakken de auto ( ja hoor daar is ie weer) en rijden naar het Magic Kingdom toe.

Kunt u het nog volgen?

Er is vanavond vuurwerk in dit park en aangezien we dat willen zijn besluiten we de auto hier neer te zetten en de monorail te pakken naar EPCOT. Hier aangekomen besluiten we innoventions in te gaan. Dit is een soort gesponserd gedeelte waarin je aan de hand van wetenschappelijke attracties wat meer te weten krijgt. Zo vullen we een spaarvarken (en moeten hem aan het eind weer inleveren) maken we een computerspel van onszelf en gaan op een heuze Segway...ik leg het thuis wel uit.

Dan besluiten we met de boot naar de Boardwalk te gaan. Dit is een soort boulevard van winkels, restaurants e.d. Helaas gaat het grootste gedeelte hiervan pas s'avonds open dus is er nog niet veel te beleven. We kopen wel een ijs(je) we besluiten het maar binnen op te eten omdat het buiten zo warm is dat het ijs spontaan zou smelten.

S'avonds gaan we zoals gezegd naar Magic Kingdom om het vuurwerk te aanschouwen maar als blijkt dat het vuurwerk 1 1/2 uur later begint dan voorspelt besluiten we een andere keer terug te komen.

We gaan met de auto terug naar het hotel en bestellen een pizzaatje

Dag 8: Easy riders

Dag 8 begint vroeg.

We zijn vroeg wakker en ik besluit om 9 uur even naar het internetcafe te lopen om het weblog bij te werken. Erica zet ondertussen een was aan want het schone goed is op.

Terwijl ik naar het internetcafe loop brandt de zon al flink en de salamandertjes vliegen langs, voor, achter en over mijn voeten. Die worden ook net wakker. Na 10 minuten lopen kom ik aan bij een dichte deur en zie ik dat het pas om 10:00 opent. Lekker dan!!!

Onverichter zaken besluit ik maar weer naar het hotel te lopen. We blijven even wachten en besluiten het ontbijt in het hotel voor het eerst in 3 jaar maar weer eens uit te proberen. Na 1 hap van mijn donut valt het deegpakketje volledig uit elkaar en ligt het in 300 stukken op mijn bordje. Goed..... tot zover het ontbijt.

Als de was klaar is gaan we naar het naast gelegen Sheraton hotel. Niet dat het ontbijt hier beter is of dat we meteen besloten hebben een duurder hotel te kiezen maar simpelweg omdat daar een vestiging zit van de huurmaatschappij v/d auto.

We zijn goed voorbereid en hebben een voorbeeld gekregen van een huurcontract zodat we precies weten waar we wel en vooral NIET moeten tekenen. Een handtekening kan je hier al gauw een paar honderd dollar kosten aangezien je op dat moment tekent voor een extra verzekering.

We tekenen de papieren en dan krijgen we de sleutels voor een Nissan Versa. Dit is een leuke 4 deurs auto niet te groot en vooral niet te klein.

Erica heeft als eerste de eer om het voertuig te mogen besturen door de drukke straten van Orlando. Na het stellen van de spiegels en de auto in D van Drive gezet te hebben (handig hoor die automaten) kunnen we van start.

Het gaat allemaal nog veel makkelijker dan gedacht en in plaats van eerst een rondje te rijden over de weg bij het hotel scheurt Erica het roestblik direct de International Drive op. Als we halverwege de drive zijn ben ik het zat en wil ik ook rijden. Dus sleep Erica achter het stuur vandaan en neem plaats.

Het lekkere van een automaat is dat deze in principe niet af kan slaan, op het moment dat je de rem loslaat begint het ding al vanzelf al te rijden ideaal dus!!!

We besluiten naar de Florida mall te rijden en dit lukt bijna in 1 x. Dat wil zeggen na eerst per ongeluk op prive terrein gereden te zijn..oeps.

Hier aangekomen lopen we wat rond maar we vinden eigenlijk niks intressant. Hierna zijn we naar het winkelgedeelte van Disney gereden Downtown Disney genaamd. Hier lopen we ook wat rond en bekijken een aantal winkels. Dan valt mijn blik op een grote gele luchtballon..We besluiten hierin te gaan.

Na 3 kwartier wachten zijn we dan eindelijk aan de beurt. We stappen in het gevaarte en met een paar flinke bumps gaan we een heel eind in de hoogte. We kijken onze ogen uit en als we ze weer teruggedaan hebben (onze ogen) gaan we weer naar beneden.

Voor het avondeten hebben we besloten naar het Outback steakhouse te gaan,. Hier aangekomen staat er een wachtrij van min. 3 kwartier dus we besluiten verder te gaan. Dan komt het idee om naar de grootste Mac ter wereld te gaan. Hierbinnen is het een kermis van gillende kinderen en computerspelletjes. We eten snel onze veel te koude hamburgers en frieten op en gaan snel terug naar het hotel.

Ondanks dat dit een rustige dag is geweest zijn we toch vermoeid van alle indrukken en vallen dan ook snel in slaap

zaterdag 3 oktober 2009

Dag 7: Happy birthday to ME!!!

Dit is een sing along!!!

Happy birthday to me
Happy birthday to me
Happy birthday dear Jeroen
Happy birthday to me!!!

Dank u voor het zingen (wel een dag te laat maar ik had niet eerder kans om te typen)

Als we om 9 uur wakker worden heis ik me uit mijn bed en tover een glimlach op mijn gezicht die ik de rest van de dag vol zal moeten houden.

We gaan naar beneden. De bus komt toch pas over een uur dus ik besluit het weblog even bij te werken. Ik stop 20 dollar in de machine, wordt vriendelijk bedankt en kan vervolgens geen verbinding krijgen. Hmmm vreemd. We gaan naar de receptie waar ons verteld wordt dat we pech hebben want de computer is niet van het hotel. Ik vraag van wie ie dan wel is en krijg een telefoon in mijn handen geduwd.?????. Als ik een voicemail krijg hang ik op vraag aan de receptionist of hij het wil regelen en ga de bus in naar Epcot.

Hier aangekomen is het even zoeken maar uiteindelijk krijg ik dan toch mijn Birthday Giftcard (ik mag nu voor 79,- dollar shoppen op kosten van mijnheer Disney) En een button zodat iedereen goed kan zien dat ik jarig ben.

We lopen de hele dag een beetje door Disneyworld heen en iedere 5 min. mag ik weer iemand vriendelijk bedanken voor zijn/haar felicaties. Dit tot groot plezier van Erica. Het leuke van deze button is dat mijn naam hier ook op staat. Ik heb vandaag alle varianten op Jeroen al mogen aanhoren geniet u even mee?
- Geron
- Jerren
- Jason??
S'avonds besluiten we in een restaurant te gaan eten in Hollywood Studios park. Het eten is voortreffelijk. Het valt me op dat er een hoop mensen ook jarig zijn vandaag. Al deze mensen krijgen een taartje met een kaars erop en er wordt voor gezongen...ik voel hem al hangen. Ik probeer nog zo goed mogelijk mijn button te camoufleren maar het is al te laat.

Onze ober probeert stiekem achter mijn rug een taart met bijbehorende kaars te cremeren enals ik brand ruik kijk ik toch achter me. Tralala er is er 1 jarig ik krijg de full monty....taart, er wordt een liedje gezongen, ik mag het kaarsje 2 x uitblazen (wat ben ik toch een bofferd) en ik krijg een kaart van wat Disney-characters.

Na het eten vinden we het mooi geweest en gaan met de bus terug naar het hotel. Op weg hiernaar toe vindt Erica nog een lotgenoot dat wil zeggen nog een Stitch verslaafd persoon. Kleine voetnoot het is een jongetje van 6 jaar maar ze hebben elkaar helemaal gevonden en ik heb geen kind meer aan allebei tot het hotel.

Als ik moe de hotelkamer binnenstrompel kom ik voor mijn laatste verassing te staan. Erica heeft geregeld dat de kamer helemaal versierd is. Balonnen, slingers, taart kortom nogmaals The Whole Lot.

We eten nog een stukje taart en in een melige bui zuigen we een heliumballon leeg. Dit heeft trouwens maar een paar seconden effect maar het maakt het er niet minder leuk om.

Om 11 uur vindt ik het dan toch mooi geweest. Ik heb een top verjaardag gehad maar ben blij dat ik weer op mijn bed lig.

Dag 6: Let's go to Miami!!!!!

TRRRING!!!! om kwart over 5 gaat de wekker. Huh?? we waren toch over onze jet-lag heen? Ja dat klopt maar voor vandaag hebben we een excursie geboekt naar Miami en de Everglades en aangezien dit zo'n 4 uur rijden is vertrekt de bus om 6 uur. Dus om kwart voor 6 melden we onszelf slaperig bij het hotel waar de bus vandaan vertrekt.

Na 10 min. wachten komt er een oude toyota bus het terrein opgereden en vraagt waar we naar toe gaan.....slaapdronken als we zijn vragen we....Uhhhhhh.....Miami....?? en kijken mekaar verbaasd aan. Ohja zegt ie daar wil ik jullie wel mee naar toe nemen. Wacht even...bent u van de tour-operator? Welke operator? Uhhh gray-line? nee dat is ie niet. Ohhhhhh dan zullen we wel een andere bus moeten hebben.

Weer 5 min. later komt er een man aangelopen dit keer duidelijk gekleed in uniform van de tour-operator en verzoekt ons om na het nog te betalen bedrag mee te gaan. Al gauw zitten we in een mooie nieuwe touringcar en zijn we onderweg. We krijgen een witte zak toegeworpen. In eerste instantie denken we dat dit een kotszak is aangezien de buschauffeur met een niet geringe snelheid langs de weg schiet. Maar nee dit is ons ontbijt, alsvolgt samengesteld
- Een soort ongestelde deegenvelop met aarbeienjam?
- 2 witte boterhammen met een kuipje gesmolten boter.
- Een muffin??? met stukjes iets?
- En een flesje sinaasappelsap.

U begrijpt we laten ons de sap goed smaken.

4 uur later en 20 foute buschauffeur-grappen later (ja ook hier kunnen ze dat) komen we aan in Miami maar worden verzocht te blijven zitten als we naar de Everglades willen.

We blijven zitten en 20 Japanners die alleen vool het Shoppen zijn gekomen worden eruit gelaten. We rijden nog 20 min. en stappen vervolgens in de middle of nowhere uit. Dit zijn dus de Everglades. We worden verzocht in een Airboat te stappen en we krijgen eerst een klein rustig tochtje waarin we meerdere Alligators zien. Dan zet onze chauffeur het gas open en scheuren we over het moeras. Even denk ik eraan te vragen of ie ons in Miami kan afzetten want deze boot is veeeel sneller dan de bus. We krijgen op de terugweg nog wat weetjes en vervolgens worden we weer aan de kant gezet na keurig onze fooi afgegeven te hebben (ja wij betalen wel op het water zo dicht bij al die alligators).

Dan krijgen we nog een korte alligator-Wrestling show waarin een alligator 2 keer bij zijn bek wordt gepakt en krijgen de gelegenheid zelf een alligator vast te houden. Dit doen we allebei en vervolgens worden we terug de bus in geschopt, we moeten Jappen ophalen.

We gaan terug naar Miami eten daar wat bij het enige Hard-Rock cafe zonder gitaar op het dak (dit dankzij een orkaan echt waar!!!). En dan krijgen we nog een rondvaart langs de dure huizen van Miami. We zien o.a. het huis van Will Smith, Gulio In ze regenjas (volgens Erica) en de uitvinder van de Viagra (die heeft het duurste huis trouwens 50 Miljioen dollar waard).

Op de terugweg krijgen we nog een kaartje waarin we mee kunnen doen in een loterij. En later blijkt dat 2 mensen uit onze bus dit gewonnen hebben HOERA!!!!!. Als we ze later in de bus spreken blijkt de gewonnen prijs een Time-Share deal en hebben ze enkel nog een Diet-Coke weten af te trochelen.

Ik weet niet meer hoe het kwam, het zal wel een vlaag van verstandsverbijstering zijn maar ergens in de bus komt het gesprek erop dat degene voor ons 2 Oktober (morgen dus) jarig is. IK OOK roep ik met mijn stomme kop!!!! en al snel heb ik spijt. Maar helaas.

De laatste stop is South-Beach in Miami. Dit is de boulevard die je altijd op TV ziet. We zullen wel op het verkeerde stuk afgezet zijn maar de buurt waar wie komen wil je in het donker voor je verdriet nog niet zijn.....en het begint al te schemeren.

1 voordeel de buschauffeur heeft een deal gemaakt met de bar in een hotel dat we 2e drankje gratis krijgen. We nemen allebei een cocktail en drinken die rustig om ons gemak op.

Dan is het tijd om terug naar Orlando te gaan. We rollen onszelf de bus in en zien nog net de grens van Miami voordat we in slaap vallen. 3 uur later komen we bij het eerste hotel aan en de buschauffeur besluit nog even een Happy Birthday in te zetten (fijn!!!). Ik bedankt de beste man en een half uur later komen ook wij aan bij het hotel.

Het is een dag geweest waarin we ons niet hebben hoeven haasten maar we zijn wel kapot!!
Ik wil dan ook niets liever dan naar mijn bed maar..............IK BEN JARIG!!!!! en Erica heeft al een cadeau voor mij. Het is het nieuwe boek van Paul de Leeuw wat ik een maand geleden al wou kopen maar niet mocht om toen onduidelijke redenen,

Hierna vallen we wel in slaap

Dag 5 let's do IT

Als ik om half 9 wakker wordt voel ik me gelukkig alweer een stuk beter. Inderdaad gelukkig want vandaag gaan we naar Islands of Adventure een park van Universal waar een achtbaan staat waar ik al 3 jaar naar uit kijk. De Hulk genaamd

Yep afgeschoten worden met 80 km per uur en door 8 loopings, kurkentrekkers en meer misselijkmakende elementen. Dus daar moet wel een stevige maag tegenover staan. Ik wil graag gaan lopen (20 min.) Erica wil graag met de bus. Ik probeer Erica nog even over te halen maar tevergeefs ;-)). We wachten op de bus en stappen 40 minuten later uit bij Universal.

Eerst wil ik nog een Cinnabonroll eten. Dit is een soort kruising tussen en koffiebroodje en een Zeeuwse Bolus. Dit is heerlijk maar veel te veel voor een ontbijt (zoals alles trouwens). Dus staan we weer op en gaan verder richting Islands of Adventure. Langzaam maar zeker doemt de achtbaan op in de verte en de kriebels beginnen te komen. Tegen de tijd dat we de wachtrij binnenlopen heb ik een hartslag van 200 en heb ik zoveel adrenaline in mijn bloed dat ik hoop dat ik de achtbaan levend IN kom.

We gaan zitten, we rijden weg van het station en het enige wat ik denk is: Shit nu kan ik niet meer terug. Das maar goed ook want als we 3 minuten later weer met beide benen op de grond staan kan bevestigd worden dat de Hulk de tofste achtbaan is die we tot nu toe gedaan hebben.

We lopen nog verder door het park. Dit park zijn we voor het laatst geweest in 2006. Dit terwijl ik toen net genezen was van mijn 2e graads verbranding en het de hele dag regende. Vandaag schijnt de zon en ziet het er allemaal ineens heeeel anders uit.

We lopen ook nog langs een paar waterattracties en ik probeer Erica over te halen mee te gaan hier in. Maar als we de mensen uit de wachtrij zien komen niet nat, niet natter maar nat tot op het bot (mensen stonden hun sokken uit te wringen) besluiten we dat we eerst voor slippers moeten zorgen omdat onze schoenen na dit avontuur nooit meer dezelfde zullen zijn.We besluiten dit soort attracties dus achter ons te laten.

Om 14:00 zijn we klaar in dit park het is erg rustig en nergens hebben we langer als 5 min. moeten wachten. We besluiten nog even een bezoekje te brengen aan het aan de overkant gelegen park Universal Studios.

Na de gebruikelijk procedure (vingerafdruk, irisscan, stemverificatie, tassencontrole en toegangskaartjecontrole) mogen we ook hier naar binnen. We bezoeken hier nog wat nieuwe attracties waaronder een simulator van de Simpsons erg grappig maar ook erg realistisch.

Om 16:00 vinden we het mooi geweest maar de bus komt pas om 19:00. We besluiten dan nu toch te gaan lopen (YES!!!!) en 20 min. later staan we bij de halte van de I-Ride. We hebben namelijk besloten vandaag te gaan eten bij een italiaans restaurant The Olive Garden genaamd.

Als we hier binnenstappen komen we in een oase van service en vriendelijkheid. Alles wordt complimantry (kortom gratis) neergezet. Breadsticks, salade, gratis re-fills natuurlijk. Het eten is heerlijk en we worden compleet in de watten gelegd. Terug in het hotel proberen we nog wat tv te kijken maar dit lukt niet meer en we vallen al snel in slaap.

donderdag 1 oktober 2009

Dag 4: lets calm down

Eindelijk!!!! om 10:00 worden we wakker. We zijn over de Jetlag heen.

Rustig staan we op kleden ons aan, smeren ons in. Dan moeten we beslissen..waar gaan we ontbijten? Ponderosa? Nee das te vet, IHOP? zijn we al geweest. Sizzler dan? daar hebben we nog een coupon van.

Dus gaan we bepakt en bezakt op pad om te ontbijten. Het buffet is hier een stuk beter dan bij ponderosa. Er ligt veel vers fruit en lekkere broodjes, helaas laat de bediening te wensen over. Waar het hier normaal is dat als je 2 slokken uit je glas hebt genomen er zonder pardon een nieuwe wordt neergezet. Hier komt de ober slechts 2 x even kijken en verdwijnt vervolgens weer zonder iets te vragen uit beeld. We komen op dit moment ook tot een besluit de beste man slechts 1 dollar fooi te geven.

Hierna gaan we met het toeristenvervoer (lees I-Ride, zie plaatje ergens eerder op het log) naar Wonderworks. Dit is een soort wetenschappelijk museum. De mensen die ooit NEMO hebben bezocht in Amsterdam weten een beetje waar ik het over heb.

Hier weerstaan we een orkaankracht aan wind, stellen onszelf zonder aarzelen bloot aan een aardbeving van 8.5 op de schaal van richter, kortom we stellen onszelf geheel belangeloos aan de wetenschap.

Ook bezoeken we hier nog een virtuele achtbaan. Stel je voor: Je zit in de trommel van de wasmachine thuis tijdens het centrifugeren......lekker schoon.

Hierna vinden we het mooi geweest en besluiten te vertrekken. Volgende stop is een internetcafe waar je voor 5 dollar per dag kan surfen wat je maar wil. Hier werk ik het weblog even bij, checken we de e-mail (80 spam) en 1 1/2 uur later vertrekken we met een voldaan gevoel.

Dan gaan we nog even door naar de plaatselijke outlet. Hier lopen we wat rond bekijken veel te dure winkels en gaan vervolgens onverichte zaken terug naar het hotel.

Hier gaan we even op bed liggen en kijken wat tv....................ok we vallen in slaap en worden 2 uur later wakker.

Dan biedt het volgende probleem zich alweer aan, wat gaan we eten? Gekozen wordt voor Denny's de plaatselijke diner.

Ik bestel een good old American Burger en Erica is de sandwich Super bird genaamd zo goed bevallen de vorige keer dat ze hem weer besluit te nemen. Echter na 2 happen van mijn hamburger begint het me te duizelen en ik wordt misselijk. We besluiten terug naar het hotel te gaan waar we de rest van de avond nog wat tv kijken. Ik kan niet slapen omdat ik me niet zo lekker voel maar rond 0:00 val ik dan toch in slaap.

Tot zover dus voor ons een rustige dag